Renate Dorrestein

Renate Dorrestein werd op 25 januari 1954 in Amsterdam geboren. Haar vader was advocaat, haar moeder voor haar huwelijk onderwijzeres. Al op de lagere school begon ze met schrijven.

Na haar gymnasiumdiploma besloot niet te gaan studeren, maar te gaan werken als verslaggeefster bij verschillende bladen.

In 1983 ontdekte een uitgeverij eindelijk haar talent en verscheen haar debuutroman Buitenstaanders. Deze roman werd een succes en haar naam als schrijfster was gevestigd.

Dorrestein deinst er niet voor terug om in haar romans over maatschappelijke kwesties te schrijven en dit maakt haar werk vrij uniek. Ook in het buitenland is Dorrestein populair. Al zijn haar onderwerpen meestal aangrijpend, Renate Dorrestein schrijft er opvallend lichtvoetig over. Een van haar meest uitgesproken stijlkenmerken is haar humor. Ze gaat absurditeiten niet uit de weg en bedient zich van ironie.

Het boek "Het hemelse gerecht" (1991)
Twee zusters, één man. Maar verder doen Irthe en Ange gewoon wat vrouwen al sinds de dageraad der schepping doen: zij zorgen ervoor dat de mens kan eten. Hun restaurant, waarmee hun stoutste kinderdroom werkelijkheid is geworden, is een doorslaand succes.
Maar het is eten of gegeten worden! Wanneer hun man hen wil verlaten, worden Irthe en Ange gedwongen tot iets waarvan de meeste vrouwen slechts dromen. Ze laten hem niet gaan. Ze houden hem.

Het boek ''Ontaarde moeders' (1992)
Zevenendertig jaar geleden is Meijken voor het laatst buiten geweest, als bruid. Daarna is het er niet meer van gekomen, tot ze bezoek krijgt van haar zwager Zwier en zijn dochtertje Maryemma. Vier generaties moeders en dochters zijn met elkaar opgesloten in een geheim waarvan de sleutel zoek lijkt. Maar Zwiers onverwachte komst maakt dat Meijken er plotseling genoeg van heeft een gehoorzame dochter te zijn. Dan moet ze constateren dat zelfs Moeder Aarde niet bij machte is haar dochters veiligheid of bescherming te bieden.

Het boek "Een hart van steen" (1998)
De twaalfjarige Ellen is de enige van vier kinderen uit het saamhorige gezin Van Bemmel die de gezinsuitbreiding met grote onrust tegemoet ziet. Want stel dat de banvloek die zij over haar nieuwe zusje heeft uitgesproken werkelijkheid wordt. Vijfentwintig jaar later keert Ellen, als enige nog levende Van Bemmel, terug naar haar ouderlijk huis. Zij is zwanger, ongepland maar niet geheel toevallig. Vol angst bivakkeert ze in de lege, kale kamers, die bevolkt worden door schimmen. Ze is aan bed gekluisterd omdat een miskraam dreigt en ze wordt achtervolgd door haar steeds veeleisender wordende overleden familieleden. Bladerend in het oude fotoalbum probeert ze een antwoord te vinden op de vragen die haar eigen kind haar later zal stellen: 'Heb ik dan geen oma, mama? Geen opa? Heb ik geen familie? Hoe komt dat?'

Het boek "Zonder genade" (2001)
Franka en Phinus vormen al veertien jaar een hecht paar, wanneer ze hun enige kind, hun zoon Jem, verliezen. Jem wordt op een avond in een discotheek doodgeschoten door een gefrustreerde hockeyspeler, die toevallig een pistool bij zich had. Een typisch geval van zinloos geweld. Franka en Phinus gaan elk op hun eigen manier om met dit verlies. In hun verdriet raken ze van elkaar vervreemd. Om de weg terug naar elkaar te vinden, gaan ze samen een weekendje naar Groningen. Maar daar lopen de gebeurtenissen nog verder uit de hand, waardoor de terug voorgoed afgesloten lijkt te raken.

Het boek "Het duister dat ons scheidt" (2003)
Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco's wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurders zijn. Voor het huis spelen de kinderen van het dorp zorgeloos in het gemeenteplantsoen. Maar alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Geruchten en speculaties grijpen al snel om zich heen. Alles wat mooi was, wordt lelijk en verdacht. Niemand is meer veilig, en Loes al helemaal niet. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontketend, weer tot bedaren komen. Het duister dan ons scheidt gaat over het bondgenootschap tussen daders en slachtoffers, over het onuitwisbare menselijke verlangen naar liefde, acceptatie en vergeving, maar bovenal over de noodzaak om het verhaal van ons eigen leven op een waarachtige manier te reconstrueren.

Het boek "Zolang er leven is" (2004)
Iedere zomer houden drie vriendinnen, samen met hun mannen en kinderen, een week vakantie met elkaar. Maar dit jaar is alles anders. Veronica is plotseling overleden en haar man en twee zoontjes zijn nog in diepe rouw gedompeld. Beatrijs neemt een nieuwe partner mee, een ziener met een helse puberdochter, voor wie ze veel te snel haar bloeiende kunsthandel heeft opgegeven. En Gwen heeft voor het eerst een kind gekregen dat geen deel is van een tweeling. Zij lijkt, samen met haar Timo, nog altijd de stabiele factor in dit gezelschap. Hun landelijke woning is meer dan deze ene week per jaar een thuishaven voor iedereen. Maar hoe veilig is hun idyllische bestaan? De traditionele week vakantie krijgt een oncerwachte wending die het leven van alle betrokkenen op zijn kop zet.

Het boek "Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor"; (2006) Heleen en haar man Peter kweken winterbloeiende planten. Ze houden van hun werk, van elkaar en van hun twee kinderen. Maar als Heleen bijna vijftig is, beginnen niet alleen haar hormonen haar parten te spelen. Haar zoon maakt een fietstocht door Australië, angstig ver weg, en haar huwelijk vertoont achterstallig onderhoud. Als dan ook nog haar moeder, met wie zij een moeizame relatie heeft, een herseninfarct krijgt, wordt Heleens leven steeds grotesker. Er passeert geen dag meer zonder de terreur van de zorgen om de tachtigjarige. Eén ding staat voor Heleen als een paal boven water: haar in huis nemen wil ze niet. Maar hoe legt ze dat uit aan anderen? En dat is niet de enige vraag waarvoor zij zich gesteld ziet. Gaat haar man tegenwoordig vreemd? Hoe moet zij haar dochter Lizzy beschermen tegen alle gevaren van het leven? En zal de schildpad Bingo, haar moeders oogappel, ooit nog ontwaken uit zijn winterslaap?